မိဘေတြသတိထားရမယ့္ သားသမီးကို ႏွစ္သလိုျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့အခ်က္ (၅)ခ်က္
သားသမီးကို သူမ်ားထက္ ေကာင္းေအာင္ ထားႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး ဂုဏ္တက္ေနၾကသူမ်ား ၊ကိုယ့္ကေလးကို ထိရင္ ဆရာ၊ ဆရာမပါ မက်န္ ဆတ္ဆတ္ထိမခံဘူးေဟ့လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ေနသူမ်ား ၊ေျခေမႊးမီးမေလာင္ လက္ေမႊးမီးမေလာင္ထားႏိုင္တာကို ဂုဏ္ယူပီတိ ျဖစ္ေနၾကသူမ်ား
သားသမီးကို ပိုးေမြးသလို ေမြးျမဴတယ္ဆိုၿပီး ဟစ္ေႂကြးေနၾကသူမ်ား ၊ကိုယ့္သားသမီးမ်ားကို ခ်စ္ရာမေရာက္၊ ႏွစ္ရာေရာက္ေနသလားဆိုတာကို မိဘမ်ား စမ္းစစ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေအာက္ပါလြန္ကဲမႈမ်ားကို ေရးသားလိုက္ပါတယ္။ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ၿငိေနၿပီလဲဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးခြန္းထုတ္ၾကည့္ရေအာင္…
၁။ အထူး အခြင့္အေရး ေပးလြန္းျခင္း
အခ်ိဳ႕ မိသားစုမ်ားဟာ အခ်ိဳ႕ သားသမီးမ်ားကို အထူးအခြင့္အေရးေပးထားတတ္ပါတယ္။ဒါသားသားေလးစားဖို႔၊ ဒါ မီးမီးတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ စသည္ျဖင့္ သတ္မွတ္ထားၿပီး အျခားသူမ်ား ထိလို႔မရေအာင္ တားဆီးထားပါတယ္။ဖိုးဖိုး ဖြားဖြား ေမြ႕ေန႔ က်င္းပတာ မက်င္းပတာ အေရးမႀကီးဘူး၊
ဒီေျမးဦးေလးအတြက္ ကိတ္မူန္႔ဆို အႀကီးႀကီးမွ၊ လက္ေဆာင္ဆို အေကာင္းဆုံးမွ၊ဒီလိုမိသားစုအတြင္းမွာရွိတဲ့ ခြင့္ထူးခံ သားသမီးမ်ားဟာ အတၱလြန္ကဲလာမွာျဖစ္ပါတယ္။သူမ်ားကို ကိုယ္ခ်င္းမစာတတ္ေတာ့ဘူး၊ ဂ႐ုလည္း မစိုက္တတ္ေတာ့ဘူး၊ “ငါမွငါ” ျဖစ္ဖို႔ ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္ပါတယ္။
၂။ အကာအကြယ္ လြန္ကဲျခင္း
တစ္ခုခု မွားလို႔ ေဖေဖက ဆုံးမေတာ့မယ္၊ ေမေမက ခ်က္ခ်င္းကာဆီးကာဆီးလုပ္တယ္။ ေမေမက ဆုံးမေတာ့မယ္။ ဖိုးဖိုးဖြားဖြားက ခ်က္ခ်င္းကာကြယ္ေပးတယ္။“ ကေလးပဲ၊ သူဘာနားလည္မွာလဲ၊ သူႀကီးလာရင္ လိမ္မာမွာပါ။” ဒီလိုကေလးမ်ိဳး ႀကီးလာရင္ ဘယ္လိုအဆင္ေျပႏိုင္မလဲ။
ငယ္ငယ္ကတည္းက အမွားအမွန္မခြဲျခားတတ္ေတာ့ဘူးေလ၊ ေဖေဖက မွားတယ္ေျပာလိုက္၊ေမေမက ကာကြယ္လိုက္၊ ေမေမက မွားတယ္ေျပာရင္ ဖြားဖြားက ကာကြယ္လိုက္နဲ႔ ကေလးအတြက္ ဘာလုပ္လုပ္ အမွန္ခ်ည္းပဲ။ ကေလးကို ဒီလိုပ်ိဳးေထာင္ရင္ ေနာင္ကေလးႀကီးလာတဲ့အခါ ရာဇ၀တ္မႈ က်ဴးလြန္တဲ့အထိ လြန္ကဲသြားတတ္ပါတယ္။ ဆင္ျခင္ပါေလ။
၃။ ဂ႐ုစိုက္ လြန္ကဲျခင္း
တစ္မိသားစုလုံးက သူ႔ကိုဝိုင္းထားတယ္။ သူတစ္ခုခု လုပ္တတ္ၿပီဆိုရင္ တစ္အိမ္သားလုံးက ဝိုင္းခ်ီးက်ဴးတယ္။လက္ခုပ္တီးေပးတယ္။ ေရဆိုရင္ေရ၊ ထမင္းဆိုရင္ ထမင္းခ်က္ခ်င္းေရွ႕ ေရာက္လာတယ္။ စားၿပီးရင္ ခ်က္ခ်င္းသိမ္းဆည္းေပးတဲ့လူရွိတယ္။ ဘာအ၀တ္၀တ္ခ်င္သလဲ၊ ေျပာလိုက္႐ုံနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းအနီးေရာက္လာတယ္။
ကေလးကိုယ္တိုင္ လက္မပါတဲ့အတိုင္းပဲ။ ဆယ္တန္းေျဖတဲ့ကေလးကို ထမင္းခြံ႕ေကြၽးတာ ကြၽန္ေတာ္ျမင္ဖူးတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးကေလးမ်ားဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဗဟိုျပဳတတ္ၾကတယ္။ ျပင္ပေလာက ေရာက္ရင္ ေျခမကိုင္မိ၊ လက္မကိုင္မိ၊ တစ္ခုခုလုပ္ရင္ အိုးနင္းခြက္နင္းျဖစ္တတ္တယ္ပညာထူးခြၽန္လို႔ ေက်ာင္းၿပီးသြားရင္လည္း ဘာမွ အရည္ အခ်င္းမရွိသူမ်ားျဖစ္တတ္ၾကတယ္။
၄။ အလိုလိုက္ လြန္ကဲျခင္း
သူဘာလိုခ်င္လိုခ်င္း ၀ယ္ေပးတယ္။ မ်က္ႏွာမငယ္ေအာင္ဆိုၿပီး မုန္႔ဖိုးအမ်ားႀကီးေပးတယ္။ ကေလးကလည္း လိုခ်င္တာအားလုံး ရမွန္းသိေတာ့ တစ္ခုခု မရရင္ ခ်က္ခ်င္းဆႏၵျပတယ္။
ေအာ္ငိုတယ္။ ေျမလူးတယ္။ လူႀကီးကလည္း ခ်က္ခ်င္း၀ယ္ေပးလိုက္တယ္။ ဒီလိုကေလးမ်ိဳးဟာ ဘာကိုမွ တန္ဖိုးမထားတတ္ေတာ့ဘူး။ ပစၥည္းကိုလည္း မသိမ္းဆည္းတတ္ေတာ့ဘူး။ ေရွာက္ပစ္တယ္။ ေမ့လြယ္တယ္။ ေပ်ာက္သြားရင္ ထပ္၀ယ္လို႔ရမွန္းသိတယ္။ ပိုက္ဆံအသုံးအျဖဳန္းႀကီးတယ္။
ဒီလိုကေလးမ်ိဳးဟာ ဘာကိုမွတန္ဖိုးမထားတတ္ေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္မူ ကင္းေနတတ္တယ္။ “ လိုတရ ” ျဖစ္ေနေတာ့ ဘာကိုမွ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။အပင္ပမ္းမခံႏိုင္ဘူး။ ဘာကိုမွလည္း တန္ဖိုးမထားတတ္ဘူး၊ အ႐ြယ္သာ တျဖည္းျဖည္းႀကီးသြားမယ္။ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ အလုပ္ျဖစ္မဲ့ လူစားမ်ိဳး မဟုတ္ႏိုင္ဘူး။
၅။ အသဲ လြန္ကဲျခင္း
ကေလးဆိုတာ ေဆာ့တတ္တဲ့ သဘာ၀ရွိတယ္။ ထိမိခိုက္မိတတ္တဲ့ သဘာ၀ရွိတယ္။ ကေလးက ေဆာ့ရင္းနဲ႔ လမ္းေဘးသစ္ပင္တိုက္မိေတာ့ သစ္ပင္ခုတ္ပစ္ခ်င္တဲ့ မိဘေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ကေလးမ်ား ေဆာ့ကစားရင္းနဲ႔ ေခ်ာ္လဲတတ္ပါတယ္။
မွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းက ကေလးကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ထခိုင္းရပါတယ္။အဲဒီလိုမဟုတ္ပဲ နည္းနည္းေခ်ာ္လဲ လိုက္တာနဲ႔ လိုက္ထူေပး၊ နည္းနည္း ထိမိရွမိတာနဲ႔ ေဘးကို အျပစ္ရွာေနမယ္ဆိုရင္ ကေလးႀကီးလာရင္ ဘာကိုမွ တာ၀န္မယူရဲေတ့ာပါ။
ဒီလို အသဲလြန္မိသားစု မွေပါက္ဖြားလာတဲ့ ကေလးဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေပ်ာ့အိေနတတ္တယ္။ နည္းနည္းေလးမွ စိတ္အေနာက္မယွက္ ခံႏိုင္စြမ္းမရွိတတ္ဘူးေနာင္ကေလးႀကီးလာရင္ ပညာရွာရာမွာျဖစ္ျဖစ္၊ အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္၊ အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ့ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခု အခက္အခဲေတြ႕သြားရင္ ႏွလန္မထူႏိုင္ေတာ့ပါ။
အခက္အခဲ နည္းနည္းေလးေတြ႕႐ုံနဲ႔ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ၿပီး တြန္႔ဆုတ္ေနပါေတာ့တယ္။ လူဆိုတာ သဘာဝေလာကႀကီးအတြင္းမွာရွိတဲ့ သတၱဝါျဖစ္တဲ့အေလွ်ာက္ ကေလးကို သူ႔အ႐ြယ္နဲ႔ သူ႔သဘာ၀အေလွ်ာက္ ႀကီးျပင္းေစတာ မွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းျဖစ္ပါတယ္။
Credit – မူရင္းေရးသားသူအား ေလးစားစြာျဖင့္