“မရေတာ့ဘူး ဆရာရယ္ ေလးဖက္ေထာက္ဖို႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္”

” ေကာက္ထား သမီးေရ ေကာက္ထား ”

” ေကာက္ထားတယ္ ဆရာ ”

” နည္းနည္း ထပ္ေကာက္ ”

” မရေတာ့ဘူး ဆရာရယ္ .. ဒီထပ္ေကာက္ရင္ ေလးဖက္ေထာက္ဖို႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ ”

ဓာတ္ပုံ႐ိုက္စားရသည္မွာလည္း မလြယ္လွ

တခ်ိဳ႕က ကဂ်ီကေဂ်ာင္ က်ႏိုင္လွသည္။

အမ်ားစုကေတာ့ မိန္းခေလးမ်ားသာ ..

” ဆရာ .. သမီးလွလား ”

” လွတယ္သမီး .. ဒီထပ္ေကာက္ရင္ပိုလွတယ္ ”

” ေကာက္လို႔မရေတာ့ဘူး ဆရာ သမီး ေလးဖက္ပဲေထာက္လိုက္ေတာ့မယ္ “

ေျပာေျပာဆိုဆို ဇြက္ကနဲ ေလးဖက္ေထာက္ခ်လိုက္သည္။

သိပ္ေတာ့ အျမင္မေတာ္လွ ..

” ရၿပီလား ဆရာ ”

” အင္း .. သမီးမ်က္ႏွာမေပၚေနဘူး ဒီဖက္နည္းနည္းလွည့္လိုက္ပါလား ”

” ရတယ္ ဆရာ .. သမီးက ဖင္ပဲ အဓိက႐ိုက္ခ်င္တာ .. ဖင္႐ိုက္ျပမွ Like ကရမွာ ”

” ဪ.. ပထမဦးစားေပးက ဖင္ေပါ့ ”

” ဟုတ္ ”

” ခြီး ”

တခါကလည္း ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္က

” သူ႔ဆိုင္ေလးေၾကာ္ျငာခ်င္လို႔ပါ ” ဆိုၿပီး ကြၽန္ု္ပ္ဆီ ေရာက္လာသည္။

ဟိုေရာက္ေတာ့ ..

” ဘယ္မတုန္း ခမ်ားဆိုင္ ”

” ဒီမွာေလ ”

” ဟင္ ”

တကယ္ ဘုရားစူး ထမင္းဆိုင္

၂ေပပတ္လည္ စားပြဲ ၃လုံးနဲ႔ ၁ေပပတ္လည္ခန႔္ ရွိတဲ့ ေကာင္တာ

” ဒါကို ေၾကာ္ျငာမယ္ဟုတ္လား ”

” အင့္ေလ ”

ထို႔ေနာက္

ပဲျပဳတ္ထမင္းေၾကာ္ တစ္ပြဲလာခ်ေပးသည္။

” ရပါတယ္ဗ်ာ .. က်ေနာ္မဆာေသးပါဘူး အားနာစရာႀကီး ”

” ဟမ့္ .. ခမ်ားကိုလည္း မေကြၽးပါဘူး စားခ်င္ရင္ ပိုက္ဆံေပး ”

“ငင့္”

” ေလာေလာဆယ္ အာ့ထမင္းေၾကာ္ကို ၾကက္သားပါေအာင္ ႐ိုက္ေပး ”

” ျမတ္စြာဘုရား ”

” ကင္မရာထဲမွာ ၾကက္သားeffectမွမပါပဲ ”

” အဲ့ေလာက္ေတာ့ ဓာတ္ပုံဆရာလုပ္တတ္မွာပါ အဓိက ေၾကာ္ျငာဖို႔ပဲေလ ..

အျပင္မွာ ပါတာ မပါတာ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး ”

” အြန႔္ ”

တခါတေလေတာ့လည္း ဓာတ္ပုံ႐ိုက္တဲ့ဘဝကို စိတ္ပ်က္မိသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ဝမ္းေရးကရွိေသးသည္မို႔

စိတ္မပါေသာ္လည္း ႐ိုက္ေနရသည္

ကြၽန္ုပ္ မ႐ိုက္ခ်င္ဆုံးကေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ျဖစ္သည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္

သတို႔သား သတို႔သမီးမ်ားထက္ ႏွစ္ဖက္ေသာ အမ်ိဳးမ်ားက အကဲပိုလွ၏

” ဟဲ့ .. အလတ္မ လာစမ္း ဓာတ္ပုံဆရာရွိတုန္းေလး ႐ိုက္ရေအာင္ ”

ေစာေစာစီးစီး ဘုန္းႀကီးေတာင္ ဆြမ္းမစားေသး

အမ်ိဳးမ်ားက ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ရန္တန္းစီေနၾကေလၿပီ

” ဆရာ .. သမီးလွလား ”

” လွတယ္ .. သမီး ဟိုဖက္လွည့္လိုက္ရင္ ပိုလွမယ္ ”

” ဟမ့္ ”

တခါတေလ ဒင္းတို႔က ႐ိုက္တာႏွင့္တင္ အားမရပဲ ကြၽႏု္ပ္ဆီေျပးလာၿပီး

” ျပက်ိ .. ေစာနားပုံ ဟင့္ .. လွလည္းလွဘူး ဖ်က္လိုက္

အသစ္ထပ္႐ိုက္မယ္ ”

” ဟဲ့ေကာင္မ .. ငါ့ပုံကလွတယ္

နင့္ပုံပဲ မလွတာ .. မဖ်က္နဲ႔ ”

” ဖ်က္ပစ္ ”

မိမိကင္မရာသာ ပစ္ေပးလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။

တခ်ိဳ႕မ်ားက်ေတာ့လည္း ဓာတ္ပုံမ႐ိုက္ပဲ

ကင္မရာအနီးနားတဝိုက္ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ႏွင့္ ေနေနတတ္ၾကသည္။

အမ်ားစုကေတာ့ ေယာက်္ားေလးမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး လူလစ္ပါက

” အဲ့ကင္မရာက ဘာအမ်ိဳးအစားတုန္း ”

” ဘယ္ေလာက္ေပးရတုန္း ”

” ေရစိမ္ခံလား ”

” အဂါၿဂႋဳလ္ကို ႐ိုက္လို႔ရလား ” စသျဖင့္

လာေရာက္ေမးျမန္းၾကသည္။

မိန္းခေလးမ်ား စပ္စုတာက် ဓာတ္ပုံကိစၥႏွင့္ လားလားမွ မသက္ဆိုင္ပဲ ..

” ဆရာ .. တခုေလာက္ေမးမလို႔ ”

” အင္း .. ေမးေလ ”

” သတို႔သားဘက္က ဘယ္ေလာက္နဲ႔ တင္ေတာင္းတာလည္း သိလား ”

” ဟင္ ”

” ဝတ္စုံကေရာ .. ကြကို ခ်ဳပ္တာလား ငွါးလာတာလား ”

” ဟာ .. ဘယ္သိမတုန္းဗ် .. သိခ်င္ သြားေမးပါလား ”

” အို .. ေမးစရာလား သိကၡာက်တယ္ ”

” ဟမ့္ ”

ဆံပင္ဆြဲၿပီး ကင္မရာျဖင့္ ႐ိုက္ပစ္ခ်င္သည္။

ကြၽန္ုပ္မဂၤလာမေဆာင္ခ်င္သည္မွာလည္း အဲဒါေတြေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ (သိပ္ေတာ့မဆိုင္)

တကယ္တမ္းေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္

ဓာတ္ပုံဆရာမ်ားသည္ မစားရအေညာ္ခံမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္

ခုတေလာ ပြက္ပြက္ထေနသည့္ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုႏွင့္ပက္သက္၍

ဤစာအား ေရးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း …

က်ေနာ္ ျပန္လာခဲ့ပါအုံးမယ္

#စိန္ေသာင္း

Share From Cele Channel